Emerytura nie jest dla każdego. Niektórzy ludzie lubią swoją pracę i są nadal skłonni oraz posiadają predyspozycję, aby ją wykonywać. Oczywiście mowa tutaj o profesorach na uczelniach wyższych, za którymi przemawiają lata doświadczenia, rozliczne prace, które napisali oraz artykuły, badania i doświadczenie zawodowe. Na wielu uczelniach można spotkać ludzi, którzy posiadają nawet niekiedy osiemdziesiąt lat i nadal czynnie pracują na rzeczy wykształcenia przyszłych pokoleń studentów. Widać to głównie po wykładach, które prowadzą. Można podziwiać ich za wiedzę oraz pamięć i mądrość. Są to ludzie, którzy naprawdę stali się pasjonatami własnej pracy. Potrafią o tym mówić bez zająknięcia i przekazywać rzetelną wiedzę, bez konieczności posiłkowania się już notatkami, czy innymi publikacjami. Tych wiekowych staruszków miło jest niekiedy słuchać i mogą poszczycić się szacunkiem wielu studentów oraz kolegów po fachu. Dla nich emerytura jest czymś odległym, czymś, co odkładają na dużo później. Oczywiście przeciętny człowiek, którego praca nuży i staje się prawdziwym utrapieniem woli przejść na emeryturę, jak najszybciej. Z tego też względu warto pomyśleć za młodu o wyborze własnego zawodu, aby w przyszłości nie cierpieć do sześćdziesiątego siódmego roku życia, aż przyjdzie czas emerytury i zasłużonego wypoczynku.
Nie każdy marzy o emeryturze
