Większość systemów emerytalnych w Europie działa w podobny sposób. To znaczy świadczeni emerytalne mają jakąś – niewielką część – gwarantowaną przez państwo i drugą wynikającą z uzbieranego samodzielnie kapitału. Reguły systemy emerytalne na naszym kontynencie premiują samodzielność przyszłych emerytów. Różnice kryją się konkretnych rozwiązaniach, ale idea jest bardzo podobna. Im mniejsze jest uzależnienie świadczeń emerytalnych od budżetu państwa, tym lepiej. Oczywiście część gwarantowana przez państwo także jest warunkowa, nie jest dla każdego. Zależy zwykle od stażu pracy a raczej od czasu opłacania składek i od wieku. Chociaż nie wszędzie wiek przejścia na emeryturę jest ściśle określony. Na przykład w Szwecji można przejść na emeryturę w dowolnym momencie po ukończeniu sześćdziesiątego pierwszego roku życia. Można – ale wcale nie trzeba. Można nadal pracować, albo pracować w niepełnym wymiarze, pobierając przy tym częściową emeryturę. W Niemczech z kolei wiek emerytalny został podwyższony do sześćdziesięciu siedmiu lat. Systemy emerytalne w znacznym stopniu obciążają budżety państw i będzie to się zwiększało. Jeszcze kilkanaście lat temu długość życia na emeryturze wynosiła około dziesięciu lat. Obecnie wynosi siedemnaście i ciągle wzrasta. Czyli państwo musi dłużej łożyć na każdego z emerytów. A ich także przybywa – społeczeństwa się starzeją. Systemy emerytalne w Europie stoją w obliczu poważnych kłopotów.
Jak to robią inni czyli przykładowe systemy emerytalne w Europie
