Celem polityki fiskalnej prowadzonej przez rząd jest stabilizacja koniunktury gospodarczej, czyli zapobieżenie pogłębiania się skutków ewentualnego kryzysu, ale także uniknięcie nadmiernego „rozgrzania sięh gospodarki w przypadku dobrej koniunktury. Instrumentami polityki fiskalnej jest odpowiednie kształtowanie dochodów państwa poprzez manipulowanie wysokością stopy podatków oraz odpowiednie rozdysponowanie wydatków. Państwo może prowadzić politykę fiskalną w sposób pasywny, czyli zdać się na działanie automatycznych stabilizatorów koniunktury bądź też w sposób aktywny, czyli podejmować decyzje o zmianie podatków i wydatków. Głównymi automatycznymi stabilizatorami koniunktury są zasiłki dla bezrobotnych i progresywne opodatkowanie dochodów. Mechanizm ich działania pozwala na wzrost globalnego popytu w czasie recesji bądź też jego spadek w czasie dobrej koniunktury. W okresie recesji, czyli złej koniunktury, państwo obniża wysokość stawek podatkowych oraz zwiększa swoje wydatki, aby doprowadzić do zwiększenia globalnego popytu na produkty i usługi. Jeśli natomiast aktualnie gospodarka jest w dobrej koniunkturze, rząd podnosi stawki podatków i ogranicza wydatki budżetu państwa. Ma to na celu obniżenie globalnego popytu. Choć polityka fiskalna ma swoje ograniczenia, to jednak w sprawnie działającym państwie jest niezbędna.
Polityka fiskalna państwa
