W Polsce system emerytalny opiera się na trzech filarach. Dwa pierwsze są obowiązkowe, trzeci jest dobrowolny. Pierwszy flar jest całkowicie oparty na umowie społecznej, jest systemem repartycyjnym. To znaczy, że bieżące wypłaty emerytur opłacane są całkowicie z bieżących składek. Czyli pracujące dzieci i wnukowie składają się na emerytury dziadków i rodziców. Jest to bardzo ryzykowny system, ponieważ zakłada, że składki pracujących będą równoważyły potrzeby emerytów. Niestety, przy coraz mniejszej liczbie dzieci w każdym pokoleniu, starzeniu się społeczeństwa i wydłużeniu się średniej życia system ten ujawnia swoje wady. Wymaga silnego wspomagania ze strony budżetu państwa. I jest to problem pojawiający się w całej Europie. Jest więc to filar zależny od kolejnych, zmiennych rządów. Filar drugi to gromadzenie kapitału na osobistym koncie emerytalnym. Nie jest już tak wprost zależny tylko od państwa, ale także od możliwości i umiejętności inwestycyjnych funduszu, który zarządza tym rosnącym z każdą składką kapitałem. Jednak także zależny jest od państwa i rządów, które mogą regulować jaka część składki na ubezpieczenie społeczne trafia do FUS a jaka do funduszu. Dlatego jeśli nie chce się, żeby rzeczywiście wnuki i dzieci płaciły na emeryturę należy mocno postawić na oszczędzanie w trzecim filarze.
Dlaczego wnuki pracują na dziadków
