Podstawowym założeniem właściwej polityki monetarnej państwa jest dbanie o wartość narodowej waluty. W Polsce za wartość polskiego złotego odpowiada Narodowy Bank Polski, który odpowiada za utrzymanie stabilnego poziomu cen, wspierając przy tym politykę gospodarczą rządu. Instrumentami NBP, które pomagają mu w prowadzeniu właściwej polityki monetarnej, są operacje otwartego rynku oraz kształtowanie stopy rezerw obowiązkowych oraz stopy redyskontowej. Operacje otwartego rynku polegają na transakcjach kupna – sprzedaży papierów wartościowych dokonywanych między bankiem centralnym a bankami komercyjnymi. Stopa redyskontowa to stopa procentowa pobierana przez NBP od pożyczek udzielanych bankom komercyjnym. Wysokość tej stopy wpływa na wielkość pożyczek, jakie banki komercyjne zaciągają w banku centralnym, a w konsekwencji także na wielkość prowadzonej przez nie akcji kredytowej. Stopa rezerw obowiązkowych określa, jaką część z posiadanych przez siebie depozytów banki komercyjne muszą odprowadzić na swoje rachunki w banku centralnym. Podobnie jak stopa redyskontowa, również stopa rezerw obowiązkowych wpływa na wielkość udzielanych przez banki kredytów. Polityka monetarna może być restrykcyjna, czyli sprowadzać się do podniesienia stóp procentowych, co powinno zmniejszyć wysokość stopy inflacji, bądź też ekspansywna, polegająca na zmniejszeniu stóp procentowych, co powinno wpłynąć ożywczo na gospodarkę, ale może zwiększyć stopę inflacji.
Polityka monetarna państwa
