Polityka strukturalna państwa
Analizując poszczególne branże gospodarki narodowej, możemy wyróżnić jej trzy podstawowe obszary. Pierwszy z nich polega na wytwarzaniu dóbr materialnych z przyrody, czyli produkcji pierwotnej. Typowym przykładem branż są tutaj rolnictwo, leśnictwo oraz przemysł wydobywczy. W drugim obszarze gospodarki znajduje się przemysł przetwórczy oraz budownictwo, a w trzecim wszelkiego rodzaju usługi. Zadaniem polityki strukturalnej państwa jest wspomaganie przemian strukturalnych w gospodarce, które sprowadzają się do ograniczenia produkcji i zatrudnienia w gałęziach gospodarki o przestarzałej technologii, a wzroście zatrudnienia i efektywności w gałęziach stosujących nowoczesne technologie. Państwo stara się więc tak przemieścić dostępne dla niego zasoby pieniądza, aby wspomóc omówiony powyżej proces przemian strukturalnych. Powinno to sprzyjać przyspieszeniu wzrostu gospodarczego oraz zmniejszeniu bezrobocia. Rozwój branż gospodarki o wysokim stopniu wykorzystania nowoczesnych technologii powinien też wpłynąć na podniesienie konkurencyjności wyrobów krajowych na rynkach światowych oraz sprzyjać eksportowi tych wyrobów na rynki zagraniczne. Państwo może też wspierać politykę strukturalną przez dokonywanie odpowiednich przekształceń własnościowych, czyli przekazywać konkurencyjne przedsiębiorstwa w ręce prywatne, gdzie zazwyczaj mogą być one lepiej zarządzane.
